Zombieland (2009) ***

Lifandi dauðir í skemmtigarði.

 

Það er ekki hægt neita því: Uppvakningar eru fyndnir. Ég held ég hafi hætt að hræðast þá við blálokin á "Night of the Living Dead". Allt í lagi, kannski virkuðu þeir vel í í fleiri myndum, eins og "28 Days Later". Þeir eru Energizer kanínur dauðra manneskja, en megintilgangur þeirra er að láta hakka sig í spað. En hvern hefði grunað að hægt væri að gera jafn fyndna mynd og "Zombieland" um uppvakninga? Það er ekki hinum lifandi dauðu að þakka.

 

Kvikmyndin er sögð frá sjónarhóli gaurs sem leikinn er af Jesse Eisenberg, skírður eftir heimabæ hans Columbus í Ohio, en hann er á heimleið yfir Bandaríkin þar sem flestar manneskjur hafa breyst í lifandi dauða. Landslagið er stráð brenndum bílum og líkum. Hann finnur annan lifandi ekki-uppvakning, Tallahassee (Woody Harrelson). Tvímenningarnir gerast félagar, þrátt fyrir að vera ósammála um flest, og finna loks tvær heilbrigðar konur: hina kynþokkafullu Wichita (Emma Stone) og systur hennar Little Rock (Abigail Breslin).

Í upphafi lítur "Zombieland" út fyrir að vera vegamynd þar sem hinir afdauðu ógna ferðalöngunum stöðugt, enda óteljandi uppvakningar skotnir, klesstir, hamraðir eða gerðir óvirkir á annan hátt. Wichita og Little Rock reynast svikahrappar sem gera lítið úr vonum hins ástfangna Columbus. Samt enda þau öll saman í ævintýraferð í Los Angeles skemmtigarði, fyrir enga betri ástæðu en þá að ekkert jafnast á við staðsetningu eins og tívolí fyrir hrollvekju. Já, jafnvel með draugahúsi, hinni vélknúnu lyftutónlist tækjanna og uppvakningstrúð. Columbus, eins og svo margir aðrir, er haldinn trúðafælni, sem gerir Eisenberg að vanþakklátum einstaklingi, þar sem móðir hans kom honum í gegnum skóla með því að leika trúð í barnaafmælum.

Allt þetta hefði verið hægt að gera á þunglamalegan hátt, en ekki hérna. Kvikmyndagerðarmennirnir eru uppfinningasamir og tímasetja brandarana vel, og það allrabesta við myndina er Bill Murray sem leikur fyndnasta smáhlutverk ársins. Fjórmenningarnir keyra upp að gríðarstóru húsi Murray í Beverly Hills, svo hallarlegu að það lítur út fyrir að vera fimm stjörnu hótel, og komast að því að hann býr þar ennþá. Ég mun ekki segja meira um þetta atriði, nema að það eru ekki margar uppvakningagamanmyndir sem getur minnt þig samtímis á "Psycho" og "Garfield".

Woody Harrelson gegn uppvakningi.

Eisenberg, góður leikari, leikur þægilegan staula sem hefur safnað saman að því er virðist óendanlega löngum lista um hvernig þú kemst af í Bandaríkjum Uppvakninga. Þessi listi er frekar skondinn og birtist smám saman á skjánum með vísun í Aftursætisreglur úr  kvikmyndahugtakabókinni minni, sem kennir okkur -- en ég er viss um að þú munir þetta.

 

Woody Harrelson nýtur þess til hins ýtrasta að drepa uppvakninga, afþakkar oft að nota byssu vegna þess að honum finnst skemmtilegra að drepa þá með bílhurðum, felgujárnum og hverju því sem er hendi næst. Eins og venjulega eru uppvakningarnir heimskir, drumbalegir klaufar, sem stilla sér upp af skyldurækni fyrir slátrun.

Ég skil vampírur að einhverju leyti, en ekki uppvakninga. Til hvers eru þeir? Af hverju líta þeir alltaf svona illa út? Gæti verið til uppvakningur með góða húð? Hvernig geta þeir verið nógu klárir til að vita að þú sért matur og svo vitlausir að þeir sjá ekki að þú sért um það bil að skjóta þá í tætlur? Ég spyr þessara spurninga einungis vegna þess að mig vantar nokkur orð í viðbót fyrir þessa gagnrýni. Ég mun klára hana með því að benda á að Bill Murray er fyrsta gamanleikarinn síðan Jack Benny var uppi sem getur fengið þig til að hlæja með því einu að standa hreyfingarlaus.